پاتریک شوماخر: پارامتریسم و عملکرد معماری در جامعه

گستره پارامتریسم جهانی است و دامنه آن کلیه مباحث مربوط به شهرسازی ، معماری ، طراحی داخلی و همچنین مبلمان و طراحی صنعتی را در برمی گیرد.

  

پاتریک شوماخر یکی از همکارن زاها حدید در دفتر اوست. او به عنوان یک نویسنده مورد احترام و یک استاد دانشگاه و یک منتقد معماری و به عنوان یک معمار کلیدی و مهم در دفتر شخصی زاها حدید برای مدت طولانی نظارت مستقیم داشته است. در ادامه، به بررسی دیدگاه این معمار بزرگ درمورد پارامتریسم و عملکرد معماری در جامعه می پردازیم.

پارامتریسم، سبکی منسجم، بدیع و پر اهمیت برای قرن بیست و یکم می باشد. گستره پارامتریسم جهانی است و دامنه آن کلیه مباحث مربوط به شهرسازی ، معماری ، طراحی داخلی و همچنین مبلمان و طراحی صنعتی را در برمی گیرد.

بحث در مورد پارامتریسم به لحاظ مفهومی در چارچوب نظریه خودخلقی (autopoiesis) در معماری جای می گیرد که در آن معماری به عنوان یک سیستم بسته ی خود- بازگرد از ارتباطات تحلیل می شود که بطور عام و خاص هر گونه نوآوری در محیط ساخته شده در جامعه را بر عهده دارد. در طی سی سال گذشته جامعه به صورت بنیادی به چیزی که آن را جامعه شبکه ای پسا فوردی می نامند، تغییر شکل داده است.



بحران های مرتبط با مدرنیسم، دوره ای از تفکرات انتقادی رادیکال، تجربیات بدیع و آشفتگی های نظری را در پی داشت. تنها به تازگی، در هزاره جدید یک حرکت آوانگارد نوین، قدرت و انسجام و اعتماد به نفس کافی را در خود جمع کرده است تا بدیلی جهانی برای مدرنیسم باشد. کارکرد اجتماعی طراحی شهری و معماری، چارچوب بندی و مرتب سازی نوآورانه ارتباطات است. پارامتریسم، جامعه شبکه ای پسا فوردی را با افزایش پیچیدگی و شدت ارتباطات فضایی مفصل بندی می کند. در این افق، پارامتریسم بصورت عملیاتی (هم مثبت و منفی) از طریق اکتشافات رسمی و کارکردی آن تعریف می شود. این مباحث با کمک کارهای اخیر معماران زاها حدید و آزمایشگاه تحقیقاتی طراحی AA تبیین و تفسیر می شود.