اگر من جای شهرداری بودم...

داراب دیبا: در یک جامعه مدنی که کپی رایت وجود دارد، نقاشی کردن روی دیوارهای ساختمان کار بسیار غلطی است. در کشورهایی مثل سوئیس، بلژیک، فرانسه و اتریش، مطلقا چنین کاری نمی کنند، چرا؟ چون وقتی یک ساختمان ساخته می شود، ابتکار وخلاقیت در همه زمینه های آن بر عهده مولف(سازنده) آن است. او تصمیم گرفته یک سطح از بنایی را که ساخته سفید بگذارد.

آیا شما می توانید پشت لباسی را که ساده طراحی شده، پر از دکمه یا پولک کنید؟؟
پس نمی توانیم اجازه دهیم کسی روی آن نقاشی کند. در ایران چرا این اتفاق افتاد؟! از زمان فرمانفرمایان که طرح جامع تهران را کار می کرد، در تهران و شهرهای بزرگ به این شکل بود که برای یک بنا، یک نمای اصلی در نظر گرفته شد و فرض بر این بود که اطراف آن با ساختمان های مجاور پر می شود. در نتیجه نما را می ساختند، پشت ساختمان که به فضای مثلا حیاط خلوت مشرف می شد، را رها می کردند و سطوح کناری را هم که ساختمان های مجاور پر می کرد!! این طرح با این مشخصات، یک طرح عقب افتاده است.

اما در مورد دیوارها، حق ندارد که روی دیواری که یک آرشیتکت سفید گذاشته است، چیزی بکشید. فرض کنید یک طراح مد مثل ((کنزو)) یا ((شانل)) لباسی طراحی کرده است، آیا شما می توانید پشت لباسی را که ساده طراحی شده، پر از دکمه یا پولک کنید؟؟ اینکار تجاوز به حقوق معنوی یک فرد خلاق است. کسی حق ندارد چیزی را به اثر شخصی دیگر اضافه و یا از آن کم کند.

ساختمان های تهران را نگاه کنید، یکی 12 طبقه است و یکی 4 طبقه. در کشورهای دیگر مطلقا چنین اجازه ای نمی دهند
بله، تهران خیلی زیبا نیست و مشکل زیاد دارد، چون از ابتدا طرح جامع اولیه غلط بوده است و دلیل دوم این است که تنها بستر برای سرمایه گذاری در کشور ما ساخت و ساز است و در نتیجه شهر به شکلی که امروز می بینیم در می آید. شهرداری تهران بیشتر به مسائل فیزیکی توجه نشان می دهد نه به نکته های زیبایی شناسی. ولی این صحبت ها مربوط به همان جوامعی است که در بالا اشاره کردم.

شش های تنفسی در تهران از بین رفته است
حالا در وضع موجود، من اگر جای شهرداری بودم تنها یک کار انجام می دادم، دیوارها را سفید می کردم و تا جایی که می توانستم در اطراف یا روی سکوها و تراس ها، فضای سبز اضافه می کردم، چون شش های تنفسی در تهران از بین رفته است، یعنی خدماتی که من به عنوان شهرداری می دادم سفیدسازی بود و کم کردن زوائد.

طراحِ خیابان شانزلیزه چه کرد؟
در این مورد، مثال روشنی دارم، خیابان شانزلیزه یکی از قشنگ ترین خیابان های پاریس، در پنجاه، شصت سالی که از ساختش می گذرد به دلیل اینکه به یک مرکز تجاری مهم تبدیل شد، پر از مغازه، ماشین، سیم تلفن و چراغ و کیوسک های روزنامه فروشی و....شد.

 برای این مشکل، طراحِ این خیابان شروع به کم کردن زوائد کرد، چراغ های اضافی را برداشت، ماشن ها را برداشت و....، عبور ماشین ها را در دو سمت خیابان ممنوع و محدود به یک راه باریک در وسط خیابان کرد، در عوض پارکینگ های زیرزمینی بسیار بزرگ درست کرد و شانزلیزه دوباره تبدیل به خیابانی برای تفرج و فضای مطبوع شهری شد که آدم ها حالا می توانند با آرامش در آن قدم بزنند نه چیزی به آن اضافه کرد، نه نقاشی گل و بلبل کشید. این کار، بزک کردن یک شهر است.